A acelerada suba de prezos nos últimos tempos -visíbel en todos os ámbitos e en particular nos produtos e servizos de primeira necesidade- debuxa unha situación de cada vez máis dificultade e empobrecemento para as clases populares. Mentres tanto, os grandes capitalistas seguen a ver como aumentan os seus lucros sen límite, aproveitándose novamente dunha crise que axudaron a provocar.
Ainda que o relato oficial pretende responsabilizar exclusivamente da escalada de prezos a guerra na Ucrania -a mesma que os poderes capitalistas seguen a alimentar-, o certo é que as cifras de inflación xa estaban disparadas antes de que esta se desatase.
Cómpren medidas urxentes, audaces e valentes para facer frente no inmediato a esta situación: control e limitación de prezos, maior intervención pública en todos os ámbitos da economía, enfrentamento dos grupos económicos para que deixen de lucrarse neste contexto, aumento dos salarios, pensións e prestacións sociais, e unha política fiscal progresiva que impoña maiores impostos à riqueza.
Evidentemente os gobernos que xa demostraron estar ao servizo do capital non porán en marcha por vontade propia nengunha destas medidas. Da dereita españolista que goberna a Xunta, como principal representante dos poderes económicos que se lucran con esta crise, só podemos esperar unha intensificación da ofensiva contra as clases populares. Mais a estas alturas xa sabemos tamén que tampouco da suposta “esquerda” española podemos esperar mudanzas significativas -como constatou o fraude da reforma laboral ou as medidas cosméticas para paliar o efeito de inflación-, e que mesmo da súa man virán novos recortes, como o xa anunciado nas pensións públicas.
Por tanto, non é momento de conciliar con nengunha das opcións políticas que representan diferentes caras dun mesmo sistema. Como a historia demostra, a ameaza fascista -cada vez máis presente de novo- nútrese do desencanto e a desmobilización que provoca a falsa esquerda cando defrauda as súas promesas e as espectativas que criou. Para evitar ese desenlace, cómpre reforzar unha esquerda realmente consecuente e transformadora, que se desmarque abertamente do PSOE e os seus cómplices e cuestione de raiz o modelo socioeconómico e político vixente.
Non podemos entender este acelerado empobrecemento das clases populares sen contemplar o seu carácter sistémico, inscrito no ADN dun capitalismo que, guiado só polo lucro, é incapaz de satisfacer as necesidades sociais
Xunto ás medidas inmediatas e urxentes para paliar o saqueo que estamos a sofrer, o momento esixe ademais que socialicemos a causa última que provoca esta enésima crise: non podemos entender este acelerado empobrecemento das clases populares sen contemplar o seu carácter sistémico, inscrito no ADN dun capitalismo que, guiado só polo lucro, é incapaz de satisfacer as necesidades sociais. Cómpre popularizar discursos e prácticas anticapitalistas, porque sen cuestionar a raiz do problema e avanzar na construción dun sistema diferente os nosos direitos e conquistas estarán sempre sometidos a ameazas de regresión como a que hoxe vivimos, en función das contas de resultados da oligarquía.
Esta crise pon novamente de manifesto a necesidade de contarmos con ferramentas políticas para intervir na nosa realidade, isto é, soberanía e independencia. O pobo galego ten dinámicas, necesidades e problemas específicos que só poden sen enfrentados desde un poder propio, e cara ese horizonte debemos camiñar. Cando falamos da necesaria democratización da economía, de soberanía alimentar, ou dun modelo enerxético sustentábel, somos conscientes de que nada diso é concretizábel sen racharmos de vez as relacións de dependencia que nos impiden gobernarnos. E iso pasa por seguir a acumular forzas no camiño da ruptura democrática co Estado Español e a Unión Europea, cos réximes e institucións creados para perpetuar o actual modelo de espolio dos pobos.
A alternativa que temos por diante non é sinxela máis é a única posíbel: cómpre organizarse en todos os ámbitos, tecer redes de contrapoder e erguer espazos de construción dun mundo diferente ao tempo que cuestionamos o vello: combatemos este réxime e este sistema e situamos o socialismo no horizonte, porque só así poderemos aspirar a unha vida digna.
Ver campaña nacional O Capitalismo é Crise
❓ Que é unha fronte de masas, a estratexia vangardista e a relación entre estes dous niveis de organización? Como aplican os conceptos de obxectivo, táctica e estratexia no contexto galego? Por que é a liberación nacional un motivo necesario para a consecución do horizonte comunista? O vindeiro mércores 23 de abril organizamos unha formación
Asistimos a unha militarización acelerada dos estados europeos, incluído o Estado español, baixo o pretexto da falsa e inventada “ameaza rusa”. Todas as forzas sistémicas se adhiren a este proceso e a mediática bombardea continuadamente para impor ese relato dominante, espallar o medo e reforzar o apoio da poboación aos plans belicistas do imperialismo mentres
10 de Marzo. Día da clase obreira galega. O 10 de marzo lembramos a represión franquista contra as greves do 72 e o asasinato de Amador e Daniel. Porén, esta data vai máis alá, tendo un fondo contido nacional e de clase. O 10 de marzo expresa a estreita ligazón da loita nacional e a
Cando a cara máis terríbel da burguesía, o fascismo, sae á luz son os nosos dereitos como mulleres desposuídas os primeiros en ser negados e cuestionados. Os nosos corpos e as nosas vidas convértense en escenario fundamental de loita de clases: sobre nós opínase, lexíslase, imponse unha normatividade reaccionaria e exércense as formas máis cruentas
